لب تون جز به خنده، باز نشه

يك سلام بلند و گرم و لطيف

به تو خواننده عزيز و شريف

تو كه معجوني از گلاب و هِلی

تو كه صاحب كمال و اهل دلي

تو كه از غير، اهل حال تری

تو كه از آب هم زلال تري

آن چه آرايش صلابت توست

خوبي و پاكي و نجابت توست

اي بلوچ، اي عرب، قجر، گيلك

ترك و كرد و لر و عشاير و لك

يك سلام و درود طولانی

به تو در هركجاي ايراني

حالت كسب و كار، مطلوبه؟

حال خانوم و بچه ها خوبه؟

والده، خوبه اصل حالت شون؟

ابوي، رفع شد كسالت شون؟

دوره ها خونه شماست هنوز؟

نذر هر سال تون به جاست هنوز؟

سرِ كار، اون پسر مهندسه رفت؟

بچه كوچيكه تون به مدرسه رفت؟

اخوي، سردماغ و قبراقه؟

اهل منزل، دماغ شون چاقه؟

مام شكر خدا، ملالي نيست

مشكلي باشه هم خيالي نيست

دل تون شاد و سفره هاتون پر

تن تون بي نياز از دكتر

چرخ تون وانمونه از حركت

زندگي تون دراز و پُربركت

هيچ مردي، نمونه تو قفسی

آبروتون نريزه پيش كسي

شب تون روز و كوزه تون پُرآب

مخمل جانمازتون بي خواب

بچه هاتون سلامت و دانا

اهلِ «بالوالدين احسانا»

دست تون پيش كس دراز نشه

لب تون جز به خنده باز نشه

از ازل تا غروب روز حيات

برمحمّد و آل او صلوات