در «ردّ الصدر علي العجز» فرمايد

جار و جنجال و داد و قال نكن

پسرم، اين قدر سؤال نكن

مي زني سيخ و ضدّحال، كه چي؟

مي كني اين قدر سؤال،  كه چي؟

بچه بايد الكترون باشد

ساكت و حرف گوش كن باشد

بچه بايد كه پشت هم، الكی

نكند هي سؤال بي خودكي

هي نپرسد مداوم و به مرور

كه چرا، كي، كجا، چگونه، چه جور؟

مانده در ذهن صاحبان كتاب

اي بسا پرسش بدون جواب

دارد آن اهل فضل صاحب مخ

صد هزاران سئوال بي پاسخ

كرده است اي بسا زبيم خطر

از بيان سؤال، صرف نظر

آفت است اين سؤال ها، پسرم

مانده در پوشه، سال ها، پسرم

سر سبز و زبان سرخ و كذا

بر تو هم صدق مي كند، فلذا

جار و جنجال و داد و قال نكن

پسرم، اين قَدَر سؤال نكن!